Uit het "AMSTERDAMS DAGBLAD" (26 juli 1945)

ANNEXATIE

beteekent herstel van onze volkskracht

door

Mr. Drs. A. Börger

NU door het oprichten van het Nat. Comité voor annexatie van Duitsch grondgebied, deze kwestie voor ons geheele volk in een actueel stadium is gekomen, zal iedere landgenoot zijn standpunt ten dezen moeten bepalen, opdat de Regeering een indruk krijge van hetgeen dienaangaande leeft in ons volk. Annexeeren beteekent het breken met vele tradities, en traditie heeft ten onzent een goeden klank. Maar wij mogen niet vergeten, dat in de geschiedenis van elk volk momenten voorkomen, waarin met sommige tradities moet worden gebroken.

EEN van onze tradities -- zij het - niet een der oudsten -- was dat voor ons een neutrale buitenlandsche politiek de eenige juiste was. Duitschland. heeft ons echter in 1940 anders geleerd en het zal zijn les zeker herhalen, wanneer wij zouden verzuimen actief deel te nemen aan het buitenlandsch gebeuren, om te beginnen aan de reorganisatie van Europa en de overige wereld, welke ten doel moet hebben den vrede zoo goed mogelijk te verzekeren.

    Wij hebben ondervonden wat oorlog beteekent, en in het bijzonder wat de moderne Duitscher daaronder verstaat.
    Wij hebben ondervonden, dat deze Duitscher onder oorlogvoering ook verstaat het opzettelijk en zonder oorlogsnoodzaak verwoesten van geheele landen, en uitmoorden of tot slavernij brengen van geheele volkeren.
    Wij hebben ervaren hoezeer de moderne Duitscher er vatbaar voor is om de afschuwelijkste onmenschen en psychopathen te volgen, als zij hem maar een mythe verkondigen, en dat hij dan bereid is tot elke laagheid; dat hij bereid is een staat te aanvaarden, gegrondvest op georganiseerd sadisme, en de organisatoren te verheerlijken.

Reorganisatie. 

DAAROM moeten wij, als wij tot een betere wereldordening willen komen, beginnen met de „reorganisatie" van den Duitschen mensch, d. w. z. met zijn her-opvoeding en tevens een orde scheppen, waarin de voorwaarden ontbreken, welke een gunstige sfeer vormen voor Duitsche verwording.
    Wij moeten dus streven naar een wereld, welke gebaseerd is op gerechtigheid.
    Een eerste eisch van gerechtigheid is, dat Duitschland ons die schade vergoedt, welke het ons opzettelijk, zonder de geringste oorlogsnoodzaak, en in strijd met elk begrip van volkenrecht, menschenwaarde en zedelijkheid heeft toegevoegd:

Eischen wij zulks niet, dan zal het Duitsche volk lachen om alle gerechtigheid, zooals het deed sinds Hitler aan de macht kwam, en zal het er slechts aan denken revanche te nemen voor zijn nederlaag.
    Maar wij moeten den oorlog uitbannen uit Europa, en wij kunnen het. bannen uit Europa, en wij kunnen het.

25 millard.

De Nederlandsche staatscommissie, belast met de begrooting der toale schade, is tot een voorloopig cijfer gekomen van 25 milliard! Deze voor ons ondragelijke schade moet Duitschland vergoeden en het kan haar vergoeden, want het is veel rijker aan grond dan wij, en zijn industrie heeft potentieel minder geleden dan de onze. Natuurlijk kan er geen sprake zijn van schadevergoeding in geld; maar ook zijn deze 25 milliard gulden niet te vergoeden door leveranties van goederen. Van een dusdanige regeling komt op den duur niets terecht, en daarom komen dergelijke leveranties slechts in aanmerking gedurende een betrekkelijk korten termijn, als aanvullende betaling.

  In grond echter kan het gemakkelijk en terstond betalen. En wij hebben het recht betaling, terstond, te eischen, omdat wij onze volkskracht moeten herstellen om onze cultureele taak te kunnen vervullen. Deze is imedewerken aan de vernieuwing en verbetering der wereld.
    Onze cultureele taak, welke is aan te duiden door drie namen: (in chronologische volgorde) Erasmus, Willem de Zwijger, Hugo de Groot humanisme, vrijheid, gerechtigheid, ook tusschen de volkeren.
    Alleen als ons volk deze taak weder opneemt, kan het verder leven. Dienen der menschheid met zijn beste gaven is waarachtig leven, zoowel voor de individuen als voor de volkeren.
Om dit echter te kunnen, moeten wij onze volkskracht herstellen, anders gaat de bevolking van deze Lage Landen onder in misère en degeneratie.